Өз басым қолдаймын. Заң шығарушы органда қоғамның сан қилы түйткілді мәселелері назарға алынуы шарт. Әр елде азшылық топтардың өкілдерінің депутат болуы, өзі шыққан топтың мәселелерін жете түсіндіріп, соны шешуге ат салысуы жолға қойылған. АҚШ-та қара нәсілділердің саясатқа араласуы өзекті мәселеге айналса, көптеген елдерде әйелдердің билікке келуі азшылықты қолдаудың бір тәсілі ретінде қаралады. Шетелден келген қандастардың депутат болуына да дәл осындай тұрғыдан қараған жөн-ау деп ойлаймын. Қазақстан Халықтар Ассамблеясының 9 өкілі Парламентте неге отыр? Біз мұны өздерін бөлу деп қарамаймыз ғой? Елдегі аз ұлттардың да сөзін сөйлейтін, мәселесін көтеретін адам керек екенін түсінеміз. Жыл өткен сайын оралмандар саны көбейіп келеді, олардың түйткілді мәселелері жетіп артылады. Солардың арасынан неге бір өкіл тағайындамасқа?!
Мәселе бөлінуде, жатсынуда емес. Үйренісе алмауында, айтпасқа болмайтын қиындықтармен бетпе-бет келуінде. Өзімізді басқалардың орнына бір сәт қойып көруді үйренейікші) Дәрігер салған инеге ересектер шыдамды келеді, ал балалар бірден ауырды деп жылап шыға келеді. "Оралмандар неге проблемасын айта береді?" деген сөз ересек адамның кішкентай балаға қарап: "Несіне жылайсың? Маған қарашы, ауырса да шыдаймын ғой" дегенімен ұқсас сияқты. Бәріміз өмірдің кей тұсында ересек, кей тұсында бала боламыз емес пе?! Қасымыздағы жылаған баланы уатуды да үйренсек жақсы болар еді)
А, айтпақшы, Сенат депутаттарын Президент тағайындайды)