Махаббат, достық - шексіз нәрсе. Оның әр алуан түрі, сансыз сыры бар. Әйтсе де бір мәселе анық. Ол - адам өмірінде махаббат-сүйіспендіктің шешуші роль атқаратындығы. «Сүюсіз ойлап тұрсам, өмір бар ма?» деген риторикалық сұрау «Жоқ» деген жауапты ешкім айтпай-ақ ұқтырып тұр. Түтеген оққа қарсы шапқан төтен ерлік, Отанын сүюшілік, қиыншылық пен азапты көре, біле тұра, алдына зор мақсат қойып, революция жолына бел буып, майданға шығу, езушілерге деген зор махаббат, жаны ашушылық, тағы басқа да осылар сықылды мысалдар көп. Өмірде адамды сүймей, адамның өмір сүруі, еңбекке ұмтылуы, қоғамға керекті, пайдалы үлкен туындылар беруі мүмкін емес. Адамды ерлікке жетектейтін негізгі бір жасырын күш - махаббат. Өмірді, адамды сүймеген кісі пессимизмге беріледі де, көз ұзамай-ақ өмірден мүлде безіп, ақыры өзінен-өзі жоқ болады. Ол - тірі жүрсе де өлік, қоғам үшін қажетті еш нәрсе жасай алмайтын тірі аруақ. «Махаббат өлімнен күштірек» деп Мопассан жай айтпаған. Абай да бұл мәселені терең түсінген адам. Жоғарғы келтірген үзінділердегі ақынның отанына деген сүйіспеншілігі, махаббат-достық туралы сөздері осыны аңғартады. «Жүрегі жұмсақ білген құл, шын дос таппай тыншымас». Махаббат тақырыбына арналған Абай лирикасының бірқатары әйел мен ерлердің арасындағы сүйіспендікті жырлауға арналады. Бұл мәселеде де Абайдың өз замандастарынан мойны анағұрлым озық жатқандығы даусыз
